Narrative Psikoterapi (Öykü Terapisi)
Narrative Psikoterapi (Öykü Terapisi)
1990 yılında Avustralyalı terapist Michael White ve Yeni Zelandalı aile terapisti David Epston tarafından geliştirilmiştir. Öyküsel terapiye göre kişi kendi hayatını biçimlendirmede aktif bir role sahiptir. Bu konuda öyküsel terapide kullanılan metafor, “Hayat araba sürmek gibiyse, sürücü koltuğunda kişinin kendisi oturmalıdır.” şeklinde ifade edilmiştir.
Öyküsel terapiye göre insanlar yaşamları boyunca çeşitli deneyimler edinirler ve bu deneyimler aracılığıyla zamanla kendi yaşamlarının tüm anlamını içinde barındıran, belirli bir içeriği olan baskın hikayeler oluştururlar. Ancak insanlar, bu hikayelerin özünde bulunan tutarsızlıkların ve çelişkilerin farkında değildirler. Diğer bir ifadeyle, insanlar yaşamlarındaki belirsiz nitelikteki olan ve onların yaşamlarını etkileyen boşlukların, tutarsızlıkların ve çelişkilerin çoğu zaman farkında değillerdir. Öyküsel terapi, bu boşlukların ve tutarsızlıkların yaşamda nasıl bir etkiye sahip olduğunu çeşitli terapötik yöntemler kullanarak danışana fark ettirerek, danışanların yaşamlarına dair daha gerçekçi, kabul edilebilir, tutarlı ve anlamlı alternatif hikayeler oluşturmalarına yardımcı olur. Sonuç olarak, problem odaklı hikayenin içinde sıkışıp kalan insan yerine, tüm hikayesini yeniden yazan bir insan ortaya çıkar.
Kaynak: Varlı, D. (2020). RAM.
